Blue Ridge Parkway 4 = MIST MIST MIST
Crabtree Falls Campground. 283 km(177 miles).Mist mist.
Gisterenavond begon het te regenen en dat is doorgegaan tot vanmorgen. Het is droog als we wakker worden maar naar buiten kijkend zien we dat het mistig is. Om 9 uur rijden van de camping af en zitten gelijk in dikke mist. De Blue Ridge Parkway is aantrekkelijk door z'n mooie look-outs. Als het mistig is dan is de aantrekkelijkheid in 1 klap ook helemaal weg. De rit van vandaag richting zuiden kunnen we, qua natuurschoon, samenvatten als mist - dichte mist - zeer dichte mist - dicht mist enz. en 1 hert.
Onderweg gestopt voor een bezoekje aan Mabry Mill waarvan je het waterrad in allerlei folders tegen komt. Nog even met een smid staan praten die kandelaars stond te smeden. Bij Cumberland Knob even de mistweg vaarwel gezegd en een wandeling van 20 min. gemaakt maar de Knob. Was alleen een open hut waarbij toevallig een hond zat. Omdat de hut niets was de hond maar op de foto gezet. Na een welverdiende kop koffie in de camper te hebben gedronken zijn we gestopt bij een comfort station (toiletgebouw) waar we in de camper hebben geluncht. Het moet gezegd worden alle comfort stations (bestaande uit een toiletdeel voor vrouwen - met 2 potten - en toiletdeel voor mannen - met 1 urinoir en 1 pot -langs deze weg zijn heel erg schoon. Even van de Parkway afgegaan om te tanken (direct aan de 750 km lange weg kan niet getankt worden). Gelijk kwam er weer een Amerikaan naar me toe die wilde weten wat de huur van onze camper kostte. Hem alle informatie gegeven. Naar een camping bij de Crabtree Falls gereden. Daar waren we om half 4 na een rit van 283 km door mist. Gelijk maar een wandeling van 1 ½ gemaakt naar de Falls. Onderweg deze keer geen beren gezien.
Blue Ridge Parkway 3
Rocky Knob campground. 177 km (111 miles). Zonnig tot half 3 daarna bewolkt en fris.
Gisterenavond zaten er veel kleine vliegjes in de camper. Deze waren heel eg irritant. Hier op bed ook last van gehad. Elke keer voel je zo'n klein zwart puntje ergens op je lijf landen. Vannacht hebbenClazien en ik van plek gewisseld.Clazien vindt de buitenkant hard liggen. Ze heeft haar angst (de afstand hoofd plafond is hier namelijk een stukje kleiner) overwonnen omaan de binnenzijde te gaan liggen. Het klopt dat de buitenkant een harde ondergrond heeft. Het lijkt wel of je op een plank ligt. Al met al hebben we allebei niet best geslapen.
Bij 1 van de outlooks raaktCM in gesprek met een motorrijder. Is vrijwilliger geweest in het leger. Was in Japan gestationeerd en zegt ook in Vietnam te zijn geweest. Had een vest aan met allemaal badges. De POW-MIA tekstinteresseerde ons. Hadden we ook al veel vlaggen van gezien op zondag en bij memorial day. 'Prisoner of War -Missing in Action. You are not forgotten'. Dat weten we dan ook weer. Verder is het geen Obama fan omdatdie het bezit van wapens wil verbieden en dat is toch echt een grondrecht. Ik maak een foto van hem (voor het album) en hij 1 van ons (voor zijn vrouw). Bij een overlook -Devils Backbone Parking-(fine vieuw) stoppen we voor ons lunchie. Clazien heeft haar boterhammen belegd met sla en vlees. Ze kokhalst bijna omdat ze het brood echt niet meer door haar keel krijgt. Er zit komijn in het brood. En dat vinden we niet zo lekker. We hebben nog een 2e brood. Het beleg wordt van het komijnebrood op het nieuwe brood geschoven. Dat is beter te pruimen. We zijn er nog niet in geslaagd in de supermarkt een brood te vinden dat wij lekker vinden. Alle broden zijn erg zoet en dat willen wij er wel op doen maar hoeft er niet al in te zitten. We rijden verder naar de camping. Onderweg nog een paar herten gezien maar natuurlijk te laat voor een foto. Zodra je stopt rennen de bambi's,waar er overigens hier veel van zitten (er mag niet op gejaagd worden) weg.
Om 2 uur zijn we op de camping. Een grote waarvan slechts een paar plaatsen bezet zijn. De volgende ligt 100 km verder en dat vinden we te ver voor vandaag. We hebben - met alle stops - gemiddeld 32 km per uur afgelegd.
Op camping staan op een groot aantal plaatsen kisten waar je voedsel in kan doen, ter bescherming tegen beren. Overal wordt gewaarschuwd tegen de beren. Je mag op de campings ook niet bbq-en. Vinden we niet erg.
Het is nu 15.15 uur en best fris. De zon is in geen velden of wegen meer te bekennen. Hadden ze ook voorspeld.
Blue Ridge Parkway 2
Otter Creek camping. 228 km. Zonnig 28 gr.
Om 9 uur rijden we de camping af na eerst nog even onze afvaltanks te hebben geleegd.
Vandaag is ons eerstedoel het Wall Mart shopping centre op 22 minuten van de camping. Dat halen we niet. Door gelijk al vanaf het campingterrein verkeerd te rijden (dèja vu Canada) doen we er 45 minuten over (en wat extra miles) en we belanden bij een andere super nog ver voor de Wall Mart. Deze is ook groot, heeft alles wat we nodig hebben en zelfs meer nog dan dat want we kunnen hier ook campingstoeltjes kopen (die we vergeten zijn te huren ). We kopen er 2 voor 7 dollar stuk (5.60 euro). Eigenlijk waren ze iets duurder maar toen we bij de kassa stonden om af te rekenen en gevraagd werd om een soort bonuskaart van die winkel - die we natuurlijk niet hadden - gaf een hele aardige Amerikaan ons zijn kaart waardoor we in totaal 8 euro minder kwijt waren. Even verderop tanken we. Weer accepteert de automaat de creditcard niet. Naar binnen gegaan en nu hebben we zo afgesproken dat we de tank vol gooien en dan komen betalen. Da's bij ons normaal maar hier betaal je eerst een bedrag en dan pas mag je tanken (zo ga je tanken zonder te betalen in ieder geval wel tegen). Een medetanker komt naar me toe en vraagt wat het verbruik is van de camper. Dat moet ik nog uitrekenen. Hij denkt (ook !!!) dat we uit Duitsland komen. Mis. Holland. Oh, beautiful Amsterdam..Paradiso .. daar is hij geweest in 1969. Hij draagt een petje op : Vietnam veteran. Hij heeft daar gevochten. Is hij daar trots op. Nou ... nee... hij moest van de regering. (toch wel wat trots denken we want anders zet je zo'n cap niet op) We shaken hands en vervolgen onze weg naar de Blue Ridge Parkway. Deze is qua asfaltering duidelijk minder dan de Skyline Drive. De outlooks zijn ook wat minder .. kleiner en vaak zie je alleen maar bomen en bladeren.We rijden alleen maar door bossen. Om 2 uur zijn we bij de Otter Creek camping. We hebben besloten hier aan te meren voor deze nacht. We willen nog verder naar Natural Bridge en bespreken alvast een plekkie. Nou dat had niet nodig geweest. Er staat in totaal 6 campers. We mogen zelf een plek uitzoeken. Als we die hebben dan moeten we even wachten en dan komt de 83 jarigebeheerster naar ons toe om die plek te markeren zodat er niemand anders mag gaan staan. Dat hoeft niet zeggen wij, wij hebben immers stoeltjes die we wel neer kunnen zetten. Geen sprake van. We wachten een minuut of 10 en de vrouw komt met een rood-wit geblokt tafelkleedje met daarop in zwarte viltsift de tekst: Occupied. Het kleedje mogen we ook houden. Betalen mogen we ook nog niet. Morgen moeten we 16 dollar in een enveloppe doen en deze deponeren in een bak bij de ingang. Doen we.
We gaan daarna de BRParkway af om Natural Bridge te bezoeken. Dat ligt 15 miles van de camping en de weg daar naartoe is heeeel erg bochtig. (de weg terug ook) We kopen een kaartje en mogen daarmee naar de brug, het wassenbeelden museum, het toymuseum en de vlindertuin. We gaan eerst naar de brug. Is een mooie,oude stenen brug. Vervolgens komen we bij een nagebouwd Indianen dorpje (van de Mohikanen) uit 1608. We lopen daarna door naar de Lace Falls, een watervalletje. De Salpeter grot laten we links liggen en de vlindertuin heeft geen bloemen dus zijn er ook geen vlinders. Nog wel een vlinder de breoemde Eastern Tiger Swallowtail langs het pad gezien en deze op de foto vastgelegd. Ook nog een slang gezien die in de zon lag te recreëren en een foto gemaakt van een insect dat klinkt als Escuda waarvan er heel veel op het pad lagen. Een ranger gevraagd wat dat voor beesten waren. Nou die dus. Die zitten zich 17 jaar voor te bereiden om uit hun schulp te kruipen en sommigen zijn dan in 1 klap dood omdat ze uit de boom vallen. Ze komen in kolonies naar 1 plek en deze kolonie deed dat 17 jaar geleden dus. Heel apart. We drinken nog een glas Fanta met veelijsklontjes maar daardoor wel heerlijk koud. Daarna met een shuttlebusje naar de ingang. De chauffeur probeert ons nog over te halen naar het wassenbeelden museum te gaan. Geen trek meer in. We rijden terug en zijn om 5 uur op de camping. Ons lekker in onze nieuwe stoeltjes laten vallen met een broodje/kaasje en wat alcohol. Om 19.15 gaan we eten. Buiten op het bankje. Na het toetje begint het te spetteren. We zitten om 8 uur binnen.
Charlottesville : Jefferson - Monticello
147 km (91 miles). Zonnig.
Vanmorgen om 9 uur vertrokken om een paar miles verder te stoppen voor een wandeling die ik wilde maken : de Bearfence walk. Een steile wandeling van 1.5 km naar een 'vieuw you'll never forget'. Clazien blijft in de camper. Ik ben de enige op het pad en met mij beer-ervaring van gisteren ben ik wel extra voorzichtig geworden. Geritselgeluid = voor mij: extra op je hoede zijn. Geen beren en het uitzicht ...tsja was mooi. Na 35 minuten weer terug bij de camper. Onderweg nog ergens koffie gedronken en een wandeling van 3 kwartier gemaakt naar de Blackrock Summit., met weer een 'spectacular view'. Een leuke wandeling naar een hele berg zwartgekleurde stenen die daar neer gegooid leken te zijn (wat natuurlijk niet zo is). Het uitzicht was aardig. Aan het eind van de Skyline drive naar Charlottesville gereden om daar de woning van Thomas Jefferson te bekijken. We eten daar op de parkeerplaats eerst een boterham en kopen 2 kaartjes voor een bezoek aan het huis. Met een shuttlebus worden we naar het optrekje, waarin nagenoeg nog alle interieur van die tijd aanwezig was. gebracht. We zitten in de groep van 13:50 uur. Het is er druk. Conor is ons gids. Een spraakwaterval die ons in 50 minuten door het huis, nou ja 6 kamers, leidt. Was leuk. De bouw van het huis heeft overigens 40 jaar geduurd. Jefferson, die een heeeeeeeeeeel slimme vent op allerlei gebied was, is belangrijk geweest voor de Amerikaanse geschiedenis omdat hij o.a. de onafhankelijkheidsverklaring heeft opgesteld waarin staat dat iedereen gelijk is en dezelfde rechten heeft. Ook slaven dus. Hoewel hij goed was voor zijn mensen had hij toch 200 slaven (en daar golden de door hem opgestelde rechten niet voor) voor hem werken. Maar verder was het een puike vent die lang was voor zijn tijd (gestorven in 1826). Met zijn beeld even op de foto gegaan. We komen - in alles- wel veel overeen vind ik. Even na vieren op een KOA camping in Charlottesville waar we direct proberen te hangouten met onze meiden..... en dat lukte. Een goeie verbinding hebben we hier. De sessie kostte Clazien wel een korte broek. De houten bank waar we met de laptop op zaten gaf wat hars af waardoor d'r broek plots harde en gele kleverige plekken had die er niet meer uit gingen. Morgen weer een stukje terug en dat de Blue Ridge Highway op waar we mogelijk een paar dagen zonder verbindingen zullen bivakkeren.
Zwarte beren !!!!
Meadows campground.154 km (91 miles) Zonnig.
Vanmorgen om 7.45 al uit bed. We moesten plassen en bleven er gelijk maar uit. PC opgestart en gekeken of er met de meiden gehangout kon worden. Ju kwam binnen. Ank ook maar haakte af omdat haar verbinding weg viel. Helemaal niets kunnen zeggen dus en met Ka geen contact. Die stuurde later een sms dat ze ook wilde hangouten. Wij waren toen echter al op weg met de camper. Onderweg bij een Aldi nog wat voedsel ingeslagen en getankt. Het ding deed vreemd met de creditcard. Accepteerde ‘m om de één of andere reden niet. Dan maar binnen 40 dollar betaald waarna we de tank voor dat bedrag konden vullen. Bij Front Royal de Skyline Drive opgereden. Voor 15 dollar mogen we 7 dagen in Shenandoah national park vertoeven, precies de tijd die we ongeveer in gedachten hadden. We rijden door groene bossen en links en rechts zijn er uitkijkpunten op de valleien. Op de soms bochtige weg mag je max.35 miles per uur rijden (51 km). We stoppen een aantal keer maar het lijkt allemaal een beetje van hetzelfde. Er hangt ook een beetje een nevel waardoor het zicht niet echt helder is. Onze camper is weer tig keer op de foto gegaan door ........ Chinezen ofzo. In ieder geval 1 keer door een Chinees gezelschap, althans ze zeiden dat ze uit China kwamen en daar hield de conversatie ook verder mee op. Hen teruggepakt door ze ook op de foto te zetten.
We stoppen voor een kop koffie en nemen daar - voor het eerst dus - iets bij : een muffin. Bij Little Stony Man Cliffs trekken we onze wandelschoenen aan voor een retourtje naar de cliffs van 1 uur. In de camper even lunchen en weer verder.
Een paar miles verder gaan we naar een camping. Het is een hele grote camping met allemaal plekken zonder stroom. De camping is nagenoeg vol als wij om 14.45 uur inchecken. Heel veel jongelui die een weekendje uit zijn met kampvuur, bbq-en en veel lol. Ik loop naar de Dark Hollow Falls een wandeling van 6 km waarbij de tocht terug zwaar is omdat het pad stijl omhoog loopt. Zeiknat van het zweet arriveer ik bij de camper waar Sien even op bed is ingedut.
De waterval vond ik de moeite waard maar onderweg wel even erg geschrokken van de 2 zwarte beren die ik tegenkwam. Wat geritsel in het bos naast het pad ri.waterval en een Amerikaan die ik een stuk verder van dat geritsel een foto zie maken: Twee zwarte beren of nog erger een jong met moeder. Da's schrikken. Ze lopen richting mijn wandelpad. Stoppen dus. Hebben ze me gezien ? Natuurlijk wel maar of ze me willen hebben ? Ik loop voorzichtig achteruit terwijl moeder en kind mijn kant op komen, het pad op. Wat nu ? In ieder geval een foto maken en kalm blijven. Foto is bewogen. Door de spanning natuurlijk. Er komt een Amerikaan aan die mij van achteren nadert. Zit ik nu in de val ? Nee, hij zegt dat we (hij en ik) rustig moeten blijven en dat de beren waarschijnlijk een plek zoeken om hoger de berg op te gaan. Ik zie moeder inderdaad zoeken naar een gaatje tussen de bomen om de rotsen op te klimmen. En Jawel .. gevonden. De kleine volgt. Moeder loopt al wat verder weg maar blijft haar kind in de gaten houden. Die blijft eerst nog wat aan takken knabbelen bij het wandelpad maar gaat uiteindelijk ma ook achterna. Pffff. Ik loop verder naar de waterval, maak wat kiekjes en weer terug waarbij ik het hele pad toch het bosgebied goed in de gaten houd.
Als de zon weg is dan is het plots fris. We zitten ook redelijk hoog. Voor het eerst de deur van de camper dicht en een vest aan.
Harpers Ferry - Battlefielddag 2
114 km (71 miles). 23 gr. Bewolkt en af en toe regen. Enkele keer zon. Lekker weer.
Vanmorgen al om 8 uur uit bed. Plastijd. Geprobeerd met Ju en Ka in contact te komen. Ka was in Efteling en Ju wilde wel maar de verbinding werd eruit gegooid. Tegen half 10 rijden we de camping af. De weg loopt door zo lijkt het. Na een paar km. Staan we voor een onverharde weg. Die nemen we maar niet. Voor betreden moet toestemming gegeven zijn en die hebben we niet. 8 minuten later rijden we weer voorbij de camping. We rijden verder binnendoor naar Hagerstown en Boonsboro via allemaal typisch Amerikaanse dorpjes (veel houten huizen met veranda's en Amerikaanse vlaggen in de tuinen) waar we bij een super stoppen voor de dagelijkse boodschappen. Sien koopt bij de daarnaast gelegen drankenwinkel een kurkentrekker die ze ook in de super hadden maar die kocht ze niet omdat die er duur uitzag. (bijna hetzelfde model als die nu in de slijterij gekocht is) We drinken een kop koffie bij een tentje dat daar ook zit. Is een soort cafetaria. Ze hebben geen koek. We komen tot de onthutsende constatering dat we al 7 dagen in Amerika zijn en nog niet 1 keer ergens koffie met gebak hebben gekocht. (weinig mogelijkheden ook daartoe overigens)
We rijden een stukje verder naar Antietam, ons volgende battlefield. We zijn daar om 12.15 en om 1 uur start een film van 27 min. over de 1 daagse slag daar. De tijd opgevuld met bezoekje aan het museumpje en het winkeltje waar Sien een boekje koopt en ik een veldfles en samen een pet van de noordelijken. Gelukkig heb ik Sien ervan kunnen weerhouden een grijze te kopen die minder stof zal vertonen (van de zuidelijken) Ze is immers helemaal op noord gericht. Oh ja, natuurlijk zegt Sien. We gaan voor het blauwe stofkreng. Ik breng onze aanwinsten naar de camper. Ik word daar aangesproken door een Amerikaan die wil weten hoe het zit met de camper. Gehuurd. Nee ik weet nog niet wat z'n verbruik is. We zijn met z'n 2-en en geen tv. Hij hoeft niet te kijken. Wel wil hij weten wat het huren kost. Ik zeg dat natuurlijk. Gisteren wilde onze buurman die er met een vouwwagen stond ook al weten wat de huur was. Ik was amper uitgestapt op ons plekkie of hij kwam naar ons toe en vroeg wat de camper kostte. Hij dacht overigens fat we uit Duitsland kwamen maar toen ik hem mijn strakke buik liet zien wist hij dat hij er goed naast zat.
De film is interessant en gaat over de slag en de aanloop daar naartoe. De slag bij Antietam is de bloedigste 1 daagse slag in de Amerikaanse geschiedenis. Bijna 23.000 soldaten (van noord -en zuid) werden gedood of gewond (en dat was ook een zekere dood omdat ze je achterlieten op het slagveld) of vermist. Het was daar een man tegen man gevecht. Nog een paar foto's van het slagveld gemaakt en in de camper brood gegeten waarna we zijn verder gereden naar Harpers Ferry. We volgen de borden Visitor Centre Old Town. Dit ligt nog geen 1 km bij de KOA camping vandaan. We moeten 10 dollar entree betalen. Er staat een bus klaar om ons (en anderen) naar het een paar miles verderop gelegen oude stadje te brengen. Dit wilde Sien ook graag zien. Het is een soort openlucht museum met allemaal winkels in oude stijl. Jammer dat men niet verkleed loopt.
Het is een leuk dorpje. In het dorpje is ook een Lewis en Clark gebouwtje met wat attributen welke die 2 op hun ontdekkingstocht hebben meegenomen. Ik besluit de Jefferson rots te beklimmen. Er wordt gewaarschuwd voor stijle en gladde treden. Het valt mee. Sien blijft beneden in het dorpje en heeft -NATUURLIJK- een DVD over Lewis en Clark gekocht. Ik ben snel terug van het korte tochtje. Uitzicht was volgens Jefferson zo mooi dat je alleen hiervoor al de Atlantische Oceaan zou oversteken. Nou weet ik niet wat die kerel gewend was maar dat was toch echt wel overdreven.
We wachten even op de bus die ons weer naar de ingang terug brengt. Het weer is wisselvallig maar we hebben nog steeds geen regen op ons lijf gehad. We rijden naar de KOA camping en worden bij de ingang verwelkomd door een oudere vrouw in kanarie gele KOA kleding. Ze vraagt wat onze naam is. Die geven we natuurlijk maar snappen niet waarvoor. De kanarie dacht dat we gereserveerd hadden en stond bij de ingang met een lijst om af te turven welke gasten gearriveerd waren. Blijkt dat er ook een Safari weekend is op de camping. Vanavond draaien ze ook de Lion King. Het is een dure camping : 48,34 dollar. Er komt vannacht storm zegt de balieman. Als we naar ons plekje rijden, (190).. het moest zo zijn..... we staan op een historisch plaatsje - we staan tegen een civil war trench (een soort aarden wal) aan met op ons plaatsje een plaquette van de Zuiderlijken, komt het met bakken uit de hemel. Ik moet even een regenjasje aan doen om de stroom aan te sluiten. Even daarna is het weer droog. Het is half 5. We eten een stukje stokbrood met kaas in de camper en terwijl Sien een boekje over de Civil War leest, maak ik het verslag. Internetverbinding hebben we ook. Gereageerd op wat foto's van Ka (tegels eruit en Eftelingbezoek).
Na alles wat ik gezien heb heb ik mijn keus gemaakt. Ik sluit me aan bij mijn echtgenote en kies voor de noordelijken. De tocht die nu verder naar het zuiden gaat laat ik dat verder aan niemand merken en mijn noordelijke pet laat ik, voor de zekerheid, in een zakje, in een kastje, achter de handdoeken in de camper.
Getttysburg - Battlefielddag
Koa camping.170 km (102 miles).
Vanmorgen om half 9 lekker buiten ontbijtje op. Brood heeft een vreemde smaak en ruikt wat zurig.
Om 9 uur rijden we weg. Een paar miles verder zijn we bij Manassas battlefield. Hier vond de eerste veldslag plaats tussen de noordelijken en de zuidelijken. We kijken eerst een 6 min. durend filmpje over de slag die hier plaats vond. Daarna lopen we een route door de velden waar ze elkaar bestreden hebben. Er is hier 1 burgerslachtoffer gevallen, een 85-jarige vrouw die in haar huis stond toen het werd beschoten. Dat is een foutje geweest. In het begin kwamen mensen uit de omgeving met een volle picknickmand kijken naar het gevecht. Er staan nog kanonnen en een beeld van ene Stonewall Jackson die we snel vergeten omdat Sien hem niet zo mag (hij was van de zuidelijken- nou en denk ik dan). Na ruim 1 uur zijn we weer terug bij de camper. Om 11 uur is er een lange film maar die laten we schieten. Op naar Gettysburg. Tijdens het rijden brandt er al een lampje op het dashboard waarvan we niet weten wat het betekend. Staat ook niet in instructieboekje. Het lijkt te maken te hebben met de banden waarvan we al een dashboard waarschuwing kregen toen we net ingestapt waren. Dat kon geen kwaad werd gezegd. Er zitten nieuwe banden om en de spanning is goed. Gaande de rit begint er ook nog een lampje te branden dat slipgevaar aangeeft. Nu is het kurkdroog dus lijkt ook enigszins overbodig. Sien denkt dat ik dan terug moet schakelen naar z'n 3, heeft ze ergens gelezen. Dat ik soms moet terugschakelen klopt wel maar dat is niet op deze situatie van toepassing. Ik denk dat het ook met het bandenlampje te maken heeft, dat overigens ineens begint te piepen en de melding verschijnt dat er in het waarschuwingssysteem een fout zit. Prima. We zijn opgelucht. Ook nog even de tank volgegooid met voor 100 dollar benzine. De prijs gaat hier in gallons. Moeten we nog even uitzoeken.
2 uur later, tegen 1 uur zijn we bij het Gettysburg informatiecentrum. We eten eerst wat in de camper. Wat ons hier opvalt is dat we over dit eerste stuk van 150 km maar 1 parkeerplaats zijn tegen gekomen en verder ook geen koffiebars of restaurantje waar we even wat kunnen drinken. Wel een enkele verwijzing gezien naar een plaats vanaf de snelweg.
Na de lunch : het grote gebeuren. CM is zenuwachtig (denk ik). We doen ruig en nemen aan alles deel wat maar naar de battle riekt : een film, een panoramavoorstelling en een bustour met gids. Dat alles voor 32 dollar is geen geld. Om 2 uur begint de filmvoorstelling. De kaartjesdame heeft ons daarbij duidelijk gezegd dat we na de voorstellingen NIET naar het museum mogen gaan, want de bus vertrekt om 3 uur. Dus niet naar het museum. Is OK. Dus denk erom niet naar het museum want de bus vertrekt om 3 uur. Zo sullig zien we er toch niet uit dat ze dat een paar keer moet herhalen. De film is interessant. Kost mij wel moeite m'n ogen open te houden.
Taxi-chauffeur weet weg niet!
Camping Bull Regional Park. 29 km (18 miles).
Om half 11 de kamer verlaten en ons uitgecheckt. De balieman wil wel een taxi bestellen. Zegt dat het 10 min tot een kwartier duurt het voor hij komt. Sien loopt al naar buiten want daar wachten we even. Ik zeul onze bagage naar buiten en ben nog niet met het laatste tasje buiten of Sien heeft al contact met een Yellow Cab driver. Het zou toch langer duren voor die er was ? Ja maar hij is van Yellow Cab zegt Sien. Op de vraag wat de trip naar Manassas gaat kosten zegt hij 40 of 50 dollar, maar de meter bepaald de prijs. Snappen we. We gaan op weg en dan blijkt dat de chauffeur de weg niet weet. Hij zegt wel in Manassas te kunnen komen maar kent Cruise America niet. Wij geven onze routebeschrijving maar dat helpt niet veel. Hij belt de centrale om te vragen hoe hij moet rijden. Geen TOMTOM ? Ligt thuis zegt ie !!!! We stoppen. Hij heeft een andere chauffeur gewenkt en is hem gaan vragen hoe hij moet rijden. Nu weet hij het. Nou eigenlijk niet. Weer contact met de centrale. Route 66 volgen en dan nog wat instructies. Hij verstaat niet wat de centrale precies zegt ondanks het feit dat de centralist die, wat waar is is waar, ook moeilijk te verstaan is, horen wij dat hij zegt dat hij church road moet hebben. Het eerst woord begrijpt onze kanjer-chauffeur echt niet, ondanks de aanwijzing van de Indisch klinkende centralist dat church een plek is where you can pray. Sien begrijpt het wel: Churchroad zegt ze. OK zegt Ed. Op weg. Weer de centrale. Toch een andere betere weg. We moeten afslag 44 hebben ipv 53. Eddie begrijpt het niet. Ik noem ‘m zo omdat ik het gevoel heb of we in een film van E.Murphy terecht zijn gekomen. Hij geeft de telefoon aan Sien. Vervolgens krijgt ze een kladblok en een pen van onze Ed. Sien schrijft de route op die de centrale doorgeeft en vraagt of dit wel klopt. Manassas is nog 16 miles en we zitten nu bij afslag 60. Moet kloppen zegt centrale die ook moeilijk te verstaan is. Ed blijft onzeker en zit op z'n stoel te bewegen alsof hij op een paard in een paardenrace zit. We naderen afslag 44 en jawel de route blijkt te kloppen. Nog wat instructies van Sien en warempel we staan plots voor Cruise America die links van de weg zou zitten, volgens ons kaartje. Zit echter rechts. Ed maakt daar gelijk nog even een opmerking over. We zijn bijna 1 uur onderweg. We hebben er zeker langer dan normaal over gedaan maar het zal niet veel schelen. Dat zoek ik nog uit. De prijs van 50 dollar is tamelijk laag ingeschat door Eddie. De teller geeft 88 dollar en 50 cent aan.
In het kantoor van Cruise zit niemand maar een heeeel vriendelijke dame komt naar ons toe. Fam. Hol ?? Yes. Mooi. We kunnen de camper krijgen. Het is tegen 12 uur. Ze vraagt of we de camper-instructiefilm gezien hebben. Ja natuurlijk, thuis. De lange versie ? Yes. Later krijgen we nog een strikvraag om te checken of we de lange film of de korte versie soms toch niet gezien hebben. We trappen er niet in en zijn geslaagd. Formulieren worden ingevuld. Er ontstaat wat discussie bij de vraag of wel of niet de drop-off hebben betaald. Wij dachten van wel. Normaal moet dat ter plaatse gedaan worden. Staat ook niet op de voucher dat we dat nog moeten betalen. Ik log even in op de pc om te kijken of het op de rekening van Ju staat. We zaten er naast. Moet nog betaald worden. We rekenen 1080 dollar af (incl. 500 dollar borg}. De tank moeten we inleveren met het niveau van nu = ¼ vol. De stuurschakeling is even wennen. Ik druk de handrem in en weet niet hoe hij weer los moet komen. We staan nog bij Cr.A. dus hulp is er snel. Gewoon met de handle onder het stuur. Sien bemerkt dat er geen gordijntjes zitten bij ons bed = Oeps. Monteur komt ze bevestigen. Is met klittenband. Eén doet hij achterstevoren. Klittenband zit nu aan binnenzijde. Ik wijs hem daar fijntjes op. Foutje. Geheel wordt losgeschroefd en omgedraaid.
We rijden daarna naar Wal-Mart om boodschappies te doen. De routebeschrijving daarnaar toe hebben we gekregen evenals een route naar de camping waar we nu op staan. De eerste 113 dollar uitgegeven in de grote super incl .een föhn voor Sien die inklapbaar is. Makkie dus. We kopen ook wijn en gelijk maar 24 blikjes Modelo (Mexicaans bier). Dachten dat het misschien toch handig is om een Tom Tom te kopen. Bij Wal-Mart hebben ze die niet. We lopen nog even door de mall met veel andere winkels. Bij Target zou er ook 1 moeten zijn. Is een grote super. Daar ga ik echt niet met de boodschappen kar van Wal Mart mee naar binnen. Ben gekke Henkie niet. Dus geen TT. We volgen de routebeschrijving en zijn om half 4 op de camping. Een grote, rustige en mooie plekken ruim uit elkaar. 31.50 dollar voor een plek met stroom. Sien ruimt - met airco aan - de tassen leeg en de kastjes in en ik concentreer me op het bier. Het is heet. Drie blikjes zijn snel leeg. Sien wil rosé en oeps er zit geen kurkentrekker in de camper. Bij de buren een stuk verderop gevraagd. Ook niet. Bij de 3e camper slaagt Sien erin de fles open te krijgen en heeft daarbij de kat des huizes zo te laten schrikken dat deze er vandoor gaat en met riem en al het bos in verdwijnt. Het oudere echtpaar er achteraan. Kat zat speciaal aan een riem vast om niet weg te kunnen. Riem hadden ze niet goed vast en dus = kat met riem en al er vandoor. Sien snel terug naar de camper. Ze had ook mee kunnen helpen zoeken. Kat kent me toch niet zegt Sien, nee maar pssssss pssss is toch internationaal.
De camping heeft geen wifi. Wel lekkere douche. Het is 19.15 uur en hebben geen honger en besluiten een beetje sla met een stukje stokbrood te eten.
We zijn overigens ook vergeten om bij Cruise om stoeltjes te vragen. Op ons plekkie staat een houten bank. Daar zitten we dan maar op en genieten van de rust, de vele eekhoorns en vogelgeluiden. Overigens ook geen waterkoker en tosti-apparaat in de camper.
Wat een dag:
Taxichauffeur die weg niet weet
Geen kurkentrekker in de camping
Sien laat kat ontsnappen
En eigenlijk zouden we vandaag na het oppikken van de camper naar het Manassas battlefield zijn gegaan. Dat bleek toch wat te optimistisch gepland. Dat morgen dus bekijken en daarna gelijk maar het slagveld in Gettysburg.